Dochter van genade

‘Hij is bij je, in het proces’

In deze tijd mis ik m’n lieve vriendinnen en waardeer ik hun vriendschap des te meer. Gelukkig kunnen we appen en bellen, maar even een knuffel aan elkaar geven omdat je dat even nodig hebt… Tja, dat zit er nu even niet in. En ik hou echt van even bijkletsen, face to face met m’n vriendinnen.
Ik ben God zo dankbaar voor vriendschappen, wat zijn die waardevol en kostbaar. Vrienden die je even appen om te vragen hoe het met je gaat. En je vaak op het juiste moment weten te bemoedigen. Ik denk dat we door deze tijd, doordat we stil worden gezet, ook tegen processen in ons leven aanlopen waarvan we misschien dachten dat we die al hadden afgesloten en geleerd.
Ik sprak met een vriendin over het thuis zijn met man en kids. En dat het soms best pittig is om geen momentje voor jezelf te hebben. En dat je dan baalt dat je niet geduldig bent. Dat je soms echt geïrriteerd bent als je kind voor de zoveelste keer je naar boven roept. Nou ja, vast herkenbaar.

Ik merk dat ik graag alles heel goed wil doen en liefst ook in één keer. Ik wil graag al het eind zien en het proces vind ik soms lang duren. Zo weet ik wat God gezegd heeft over mij, maar zie ik het zelf vaak nog niet en vind ik het proces er naar toe soms lang duren. Ik kan dan bezig zijn met het irriteren aan de details van m’n leven, omdat ik die eigenlijk wil overslaan om zo snel mogelijk te zijn waar ik graag wil zijn.
Ik was weer even vergeten dat God juist in het proces bij mij wil zijn. Dat het Hem gaat om de wandeling in het leven met mij. Om de relatie met mij. Dat het hele leven een proces is en dat het God niet er om gaat om me zo snel mogelijk van A naar B te brengen. Maar dat Hij wil dat ik naar mezelf ga kijken zoals Hij naar mij kijkt.

Ik weet niet of je het herkent, maar je kunt naar jezelf kijken en jezelf veroordelen om wat je nog niet kan, wat je verkeerd hebt gezegd, wat je verkeerd hebt gedaan. Dat je nu nog steeds die fout maakt. Ik merkte dat ik weer negatief over mezelf ging denken en naar mezelf ging kijken.

Hup Aliek, dat moet je nu toch wel eens kunnen? Ben je nu nog steeds onzeker, dat had je toch al geleerd? Hee ik heb toch geduld geleerd? Waar is dat gebleven? Ik wil zo graag al een stukje verder zijn, wat duurt het lang!

Ik merk dat de Heilige Geest me ging leren om terug te gaan naar Hem. Om weer van mijn Vader te horen hoe Hij naar mij kijkt. Wat Hij over mij zegt.
Ik werd bepaald bij het woord genade. Even wat uitleg over het woord genade.

Genade komt van het Griekse woord Charis. Charis ligt heel dicht bij het woord chara. En dat betekent dat je plezier hebt. Genade blijkt ook met humor te maken te hebben. Het Hebreeuwse woord voor ‘genade’ is chen en dat ligt aan de wortel van het Nederlandse woordje ‘gein’. Gein is een beleving van intense vreugde over een nieuw perspectief dat zich voor je opent. Genade en gein scheppen ruimte. Gods genade doet je lachen. In Christus komen Gods genade en glimlach naar ons toe.
– Fragment uit het boek ‘Live in Love’, Wilkin van de Kamp –

‘In Jezus zijn’ betekent dat je naar jezelf mag kijken zoals God naar jou kijkt. Dat je mag luisteren naar wat Hij over je zegt en je die woorden eigen gaan maken. Ik heb genade ontvangen omdat Jezus in mijn plaats is gestorven. Hij kijkt naar mij en is niet mopperig omdat ik er nog niet ben. Nee, God ziet ons als één met Jezus en zegt over ons: ‘Jij bent Mijn geliefde dochter!’

Hij stort Zijn genade over ons uit. Niet zodat wij daarna genadeloos voor onszelf zullen zijn. Ik geloof dat God wil dat we allereerst van Hem gaan leren om onszelf lief te gaan hebben. Om met Zijn ogen naar onszelf te kijken. Hij is trots, Hij is geduldig, Hij is trouw, Hij is genadig, Hij is vriendelijk. En zo gaat Hij ook met jou en mij om. Laten we daarom altijd eerst luisteren naar wat Hij over ons zegt, voordat we oordelen over onszelf. Want dat is niet Gods Waarheid over ons. Gods Waarheid is dat we Zijn geliefde dochters zijn en dat Hij wil dat we Hem leren kennen als onze Vader die er altijd is en er altijd zal zijn.
Een dochter van genade zijn geeft vrijheid en vreugde. Je mag leren, je mag fouten maken. God wil in alles ons bemoedigen, bevestigen en ons leren om met Hem te wandelen. We mogen gaan leren om dochters van genade te zijn en dat moet je eerst voor jezelf zijn om het ook voor anderen te kunnen zijn.

Toen onze dochters leerden fietsen ging dat echt niet in één keer. We hebben veel met ze geoefend. Ze beloond. Met ze mee gerend met een sjaal om hun middel om ze overeind te houden. We hebben ze getroost als ze waren gevallen. En dan ineens kunnen ze het en hoef je niet meer te helpen. Dat vinden we heel normaal.

Waarom zijn we dan zo streng voor onszelf? Waarom mogen wij niet leren? En waarom vinden we het zo moeilijk als het niet in één keer lukt? Waarom is het zo gênant om te vallen?
Misschien omdat we ons op dat moment niet goed beseffen dat we mogen leren met God als onze Papa. Hij zegt niet: ‘Nou, ik ga het je niet meer leren, je had het nu wel moeten weten’. Of: ‘Nu ben je weer gevallen, pech gehad’!
En toch denken we vaak dat Hij zo is. En dat Hij zo naar ons kijkt. Dan is het tijd om weer naar God te gaan. Laat Hem weer tot je hart spreken, zodat je weer weet wie je bent, en dat je je weer gaat beseffen wie jouw Vader is.

Dus in deze tijd niet zo streng zijn voor jezelf, wees vriendelijk, wees genadig voor jezelf. Je hebt alle vrijheid gekregen om te leren. En als je toch weer die negatieve kant op gaat in je denken, vraag God dan of Hij je weer wil vertellen wie je ook al weer bent en hoe Hij naar je kijkt!
Liefs!

PS: ik praat graag met jullie door! Laat daarom hieronder een reactie achter als je iets kwijt wil, bemoedigd bent, een vraag hebt etc..